بنا بر گزارش تحلیل گران آهن پرایس در خصوص وضعیت بازار فولاد، صادرات مواد خام اولیه یکی از چالش ‌های اساسی تجارت خارجی کشور است که اجازه نمی ‌دهد اقتصاد ایران از ارزش افزوده حاصل از صنایع تکمیلی بهره‌ مند شود. این مسئله زمانی اهمیت بیشتری می‌ یابد که تولید کنندگان داخلی در اثر صادرات مواد خام، در تأمین مواد اولیه مورد نیاز خود با محدویت مواجه می‌ شوند.

خام‌ فروشی علاوه بر چالش‌ هایی که برای صنایع داخلی ایجاد می‌کند، تهدیدی برای صادرات و درآمد های ارزی کشور است. مواد خام به راحتی قابل شناسایی و در نتیجه، تحریم ‌پذیر هستند. این در حالی است که انتقال آنها به زنجیره تولید، موجب تنوع‌ بخشی به محصولات می ‌شود و امکان تحریم را به حداقل می‌ رساند. این موضوع علاوه بر کاهش تهدیدات تحریمی، کشور را از ارزش افزوده‌ کالای جدید منتفع می‌کند.

صنعت فولاد ایران نیز یکی از صنایعی است که با مسئله خام‌ فروشی محصولات بالا دستی مواجه است و در بازه ‌های زمانی مختلفی از تحریم‌ های آمریکا متأثر شده است. سهم عمده صادرات فلزی کشور مربوط به محصولات فولادی است که به دلیل خام‌ فروشی، میانگین بهای صادراتی آنها به‌ازای هر تن، تنها حدود ۴۳۰ دلار است، بهایی که در صورت انتقال مواد خام اولیه مانند شمش، بیلت و اسلب به صنایع پایین‌ دستی و تولید محصولاتی مانند ورق فولادی، لوله و پروفیل ارزش‌ افزوده بالاتری ایجاد خواهند کرد.

در حال حاضر، حجم تولید ورق فولاد در کشور بین ۶ تا هفت میلیون تن است. این در حالی است که ظرفیت صنایع تکمیلی برای تولید لوله و پروفیل حدود ۱۸ میلیون تن است. تکمیل این زنجیره تولید علاوه بر بهره‌ مندی کشور از ارزش افزوده و فعال‌ سازی ظرفیت موجود، اهداف اشتغال‌ زایی را نیز محقق می‌ سازد..